(Eshab-ı kiram) kitabının başında, Eshab-ı kiramın üstünlüğü, Eshab-ı kirama dil uzatanların haksız ve cahil oldukları anlatılmakta, ayrıca ictihadın ne olduğu açıklanmaktadır.

Tenbih kısmında, iftiralarla dolu (Hüsniye) kitabına cevap verilmekte; bir kısmında da, büyük islâm âlimi İmam-ı Rabbani hazretlerinin ve Seyyid Abdülhakim-i Arvasi hazretlerinin örnek hayatları anlatılmaktadır.

Müslümanların iki göz bebeği kısmında, Hazret-i Ebu Bekir ve Hazret-i Ömer’in üstünlükleri, İslam’da ilk fitne kısmında, Eshab-ı kiram arasındaki hâdiseler, İmam-ı Rabbani hazretlerinin kaleminden çok güzel ve açık olarak izah edilmekte, Eshab-ı kiramın hepsini sevmenin, Ehl-i sünnet olmanın temel şartı olduğu açıklanmaktadır.

Kitapta ayrıca, İmam-ı Rabbani ile Muhammed Masum hazretlerinin (Mektubat) kitaplarından, çok kıymetli mektuplar vardır. Sonunda da, kitapta ismi geçen 265 zatın hayatları anlatılmaktadır.

Önsözünde de özetle deniyor ki:
“Daha Eshab-ı kiram zamanında, müslüman olduğunu söyleyerek Abdullah bin Sebe adını alan Yemenli bir Yahudi, müslümanlar arasına ilk olarak fitne, ikilik soktu. Bozuk bir çığır açtı. Resulullahın Eshabını kötülemeye kalkıştı. Sonraları, nice din düşmanları, müslüman adı alarak, hatta din adamı şekline bürünerek, bozuk, sapık yollar meydana çıkardı. Milyonlarca müslümanın doğru yoldan ayrılmasına sebep oldular.

Resulullah, ümmetinin başına gelecek bu hâli haber vererek, (Ümmetim yetmiş üç fırkaya ayrılacak. Bunlardan, yetmiş ikisi, doğru yoldan saparak, Cehenneme gidecek. Bir fırkası, benim ve Eshâbımın izinde, doğru yolda kalacaktır) buyurdu. Doğru yolda kalan bu fırkaya (Ehl-i sünnet) denildi. İşte bu kitapta, bu fırkaların bozuk ve çürük iftiraları, Ehl-i sünnet âlimlerinin Kur’an-ı kerimle ve hadis-i şeriflerle bildirdikleri doğru inanışlar, çok değerli vesikalarla açıklanmıştır.”